Fall on deaf heart

เชียงใหม่ฝนตก สอง

1:49
(คืนวันเสาร์ เช้าวันอาทิตย์)

กลับมาถึงบ้านมิเชลแล้ว

การมาเชียงใหม่ครั้งนี้ ไม่ได้มีอะไรเลวร้ายจนเกินไปนัก - เพื่อนบางคนเป็นห่วง

ออกจะสนุกเสียด้วยซ้ำ

ผมได้พบอีกครั้ง หลังจากลืมไปเสียนาน ว่าเพื่อนนั้นเป็นอะไรที่สำคัญเหลือเกิน และดูเหมือนจะช่วยบรรเทาสารพัดสิ่งให้เราได้ แน่นอน ไม่มีใครแก้ปัญหาอะไรให้เราได้
แต่เพียงเมื่อมีความรู้สึกว่า มีใครรับฟังเรา และพยายามจะเข้าใจเรา เท่านั้นมันก็เป็นกำลังใจอย่างมากแล้ว สำหรับเราที่จะผ่านปัญหาต่าง ๆ ด้วยตัวเราเองต่อไป

อันที่จริงแล้ว ผมรู้ในข้อสำคัญนี้มานานแล้ว เหมือนที่ใคร ๆ ต่างก็รู้ - เพื่อน

หากแต่บางชั่วยามที่เผลอไผล ใจมันก็หวังจะเปลี่ยนเพื่อนที่ใกล้ชิดให้กลายเป็นอื่นไปเสีย

ซึ่งก็ได้พบแล้วว่า มันไม่ใช่เรื่องที่เข้าท่าเท่าใดนัก

วันนี้ที่ร้านขันอาษา ใกล้ประตูช้างเผือก

เมี๊ยะ รุ่นน้องที่มหาลัย มาเที่ยวด้วยกันเป็นเพื่อน
เธอมาจากลำปาง วันรุ่งขึ้นจะมาทำฟันพอดี

วชิราบรรเลงแผ่น ผู้คนมากมายยิ้นแย้มโอภาปราศัยเป็นมิตร เราเอาความสุขมาแบ่งปันกันที่นี่

ก่อนหน้านี้ หลังจากนี้ ใครบางคนอาจมีทุกข์ปัญหา วาระที่ต้องขบคิดกังวล
แต่ในช่วงสามสี่ชั่วโมงที่เราใช้จ่ายด้วยกัน แบบหมู่คณะ
ดูเหมือนมันจะฟื้นฟูพลังงานบางอย่างในตัวเราคืนมา

เสียงดนตรีที่พอใจ และบรรยากาศความสนุก
ผมเต้นและกระโดด โลดแล่นบนพื้นและในความคิด
ปากตะโกนร้องเพลงอย่างไม่คิดจะเก็บไว้
คนควบแผ่นดูเหมือนจะชอบโมเดิร์นด็อกและสครับบเป็นพิเศษสำหรับคืนนี้

พรุ่งนี้ผมจะกลับกรุงเทพอย่างมีความสุข

และหวังว่าเพื่อน ๆ ทุกคนจะมีความสุขสบายใจเช่นกัน
สิ่งที่เป็นระยะเวลานานแล้ว ที่ผมไม่สามารถให้คนรอบข้าง หลายคน รู้สึกได้
คงเหมือนการเล่าเรื่องตลก ยิ่งคุณพยายามทำให้ขำ ยิ่งไม่ขำ

พรุ่งนี้ผมจะกลับกรุงเทพอย่างเป็นธรรมชาติ หวังว่าอย่างนั้น

---

ป.ล. Fall on Deaf Ears จะไปเล่นที่กรุงเทพ วันที่ 15 มิถุนานี้ ที่ร้านปลาดิบ พหลโยธิน บีทีเอส อารีย์ ตามข่าวได้ที่ iamvajira.blogspot.com เขาว่าถ้ามีเสื้อลายขวางก็ใส่ไป

---

เชียงใหม่ฝนตก: หนึ่ง สอง สาม สี่

technorati tags: me, life, Chiang Mai