ในหลาย ๆ ครั้ง ผมมักจะทำอะไรไม่เข้าท่าเข้าทางอยู่เสมอ
พูดไม่ดีบ้างล่ะ ถามคำถามที่ไม่ควรถามบ้างล่ะ แสดงออกไม่ถูกกาละเทศะบ้างล่ะ
โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว - คนที่ผมห่วงความรู้สึก
เหมือนกับบางที ยิ่งห่วงความรู้สึกเขามาก ก็ยิ่งอยากรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนั่นกลับยิ่งทำให้อะไร ๆ มันแย่ลง
ห่วงให้น้อยกว่านี้ ห่างให้มากกว่านี้ - เขามีโลกส่วนตัวของเขา ที่ถ้าเราไม่เข้าใจ ก็ไม่ควรจะเข้าไปให้เขาไม่สบายใจ
ห่าง แต่อย่าหายไปเลย
...
หัวใจผมบีบตัวแปลก ๆ เรียกร้องความสนใจ เหมือนจะเตือนว่ามันยังคงอยู่ตรงนั้น ที่ ๆ มันเคยอยู่มาตลอด ไม่เคยไปไหน
ใช่ หัวใจของผม ยังไงมันก็ยังเป็นของผม — ผมมีความสุขดี
Charlie: How come you looked so happy?
Donald: I loved Sarah, Charles. It was mine, that love. I owned it. Even Sarah didn't have the right to take it away. I can love whoever I want. ... You are what you love, not what loves you. That's what I decided a long time ago.
(จาก Adaptation. ที่ได้ดูซ้ำเมื่อวาน)
technorati tags: me
4 comments:
เฮ่ย นี่มันเพลงของกษาปณ์ นี่นา
ไม่รักฉันมันก็เรื่องของเธอ
จะรักเธอมันก็เรื่องของฉัน
มีอะไรอ๊ะเปล่า---
เพลงไรอ่ะจารย์
เกิดไม่ทันอ่ะ
สมัยผมเค้าฟัง แจ้ กัน
เมื่อวานไปมอลลี่ มีแต่เพลงเก่า!
เอ้ ไม่รู้จัก กษาปณ์ เหรอ ไงวะ
หน้าตาดีแต่ที่ใจร้าย คงวิเคราะห์ไม่ได้นิสัยไม่ดีหรือเปล่า
ไม่แนวเลยไปหาฟังซะ
Post a Comment