96.0 Showbiz FM

นั่งโหลดเพลง บังเอิญไปเจอเพลงของ X

ก็เลยนึกถึงเรื่องเก่า ๆ สมัยยังอยู่ม.ปลาย เป็นช่วงที่บ้าฟังวิทยุมาก

วิทยุมันไม่เหมือนเทปซีดีเอ็มพีทรี.. ฟังแล้วเรารู้ว่ามีคนฟังกะเราด้วย ไม่ได้ฟังคนเดียว
แถมโทรเข้าไปคุยด้วยได้อีกตะหาก กวนดีเจเล่น

ช่วงท้าย ๆ ของ ม.ปลาย ใกล้ ๆ จะเอนทรานซ์ ก็ไปติดสถานีนึงเข้าให้ Showbiz FM, 96.0 MHz

มีนางเอกของงานคือ พี่โจ มณฑาณี ตันติสุข พร้อมพี่ ๆ ดีเจคนอื่น ๆ

ที่ติดคลื่นนี้คงเป็นเพราะมันมีเพลงแปลก ๆ ให้เราฟังเรื่อย ๆ ทั้งร็อคจีน แร็พเกาหลี ป๊อปลาว ฮิปฮอปแขก หรือ บัลลาดญี่ปุ่น

หรือวันดีคืนดีพี่โจแกก็จะเอาหนังสือที่แกชอบมาอ่านออกอากาศ ที่บ่อย ๆ เห็นจะเป็นบทกวีของ คาริล ยิบราน

หลาย ๆ คนบอกว่า Showbiz FM คือคนที่จุดกระแส J-Rock, J-Pop ในเมืองไทย .. ก็คงจริงมั้ง

ผมเองไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก ที่พอนึกออกก็มี X Japan, L'Arc~en~Ciel, Luna Sea .. ถ้าเป็นป๊อป ที่นึกออกก็ SMAP กะ Kin-Ki Kids มั้ง .. Monday Michiru, Utada Hikaru ตอนนั้นเข้ามารึยัง ? .. สมองเสื่อม จำไม่ได้แฮะ (Monday Michiru คงไม่ป๊อปมั้ง แต่ชอบ เท่ :P)

ฟังไปเรื่อย ๆ ก็อือ เพราะดีเหมือนกันเนอะ

ช่วงนั้นก็มีความสุขดี ฟังวิทยุ ไปโรงเรียนก็คุยกับเพื่อนเรื่องเพลง กลับมาบ้านก็ฟังวิทยุอีก โทรคุยกับดีเจ .. ปล่อยมุขอำเค้าไปเรื่อย
เวลาโทรไป ก็ใช้ชื่อจริงนี่แหละ "อาทิตย์" โทรไปบ่อยจนพี่เค้าบ่นอยากเจอหน้า (จะชวนไปเล่นตลก ตึง!) ... ส่วนที่บ้านก็บ่นเหมือนกัน บ่นว่าทำไมค่าโทรศัพท์แพงจัง เหอะ ๆ -_-"

ตอนที่คลื่นจะปิด วันสุดท้าย นั่งรถไปตึก Monterey ตรงเพชรบุรีตัดใหม่ เยื้อง ๆ กะทางเข้า RCA ตรงนั้นเป็นห้องส่งของคลื่นในเครือสไมล์เรดิโอน่ะ คนนี่ล้นออกมาจากห้องส่งถึงลิฟต์เลย แบบว่ามาลากัน จะอยู่กันจนถึงคลื่นปิด

มองไปรอบ ๆ มีแต่ผู้หญิง .. ไม่ค่อยมีผู้ชายแฮะ -_-"

เราก็เข้าไปในห้องส่งได้แว๊บนึง ดูโน่นดูนี่ พี่เค้าให้ฮัลโหลทักคนทางบ้านด้วย ประมาณว่า ได้เจอไอ้หมอนี่แล้วนะ (มันมาปุ๊บคลื่นปิดเลย ..ฮา) แล้วซักพักเค้าก็ร้องเพลง Tears กัน (ของ X น่ะแหละ, loneliness your silent whisper .. dry your tears with love .. แนว ๆ นี้ ผมร้องได้แต่ท่อนภาษาอังกฤษ ตอนภาษาญี่ปุ่นนี่ก็งึมงำ ๆ :P) ก็ร้องกันทั้งหมดเลย ทั้งร้องเพลง ร้องไห้ (บางคนน่ะ)

ก็อยู่ ๆ ซักพักนึง แล้วก็โดนตามตัวกลับบ้าน เลยไม่ได้อยู่จนคลื่นปิดอย่างที่ตั้งใจ แต่ไม่อยากมีปัญหากะที่บ้านน่ะ เลยรีบ ๆ กลับ มันก็จะดึกแล้วด้วยแหละ

ตอนไปนี่ติดเทป "ครับ" (Crub - อัลบั้ม View) ไปด้วย เพราะบอกกับพี่เค้าไว้นานละ ว่าจะเอาไปให้เปิดซะหน่อย เพราะเคยขอไปแล้วพี่เค้าไม่มีแผ่นน่ะ .. แล้วตอนกลับ ก็ลืมเอากลับ T-T

มานั่งนึก ๆ ตอนนี้ก็ อืม ขำ ๆ + รู้สึกดี :)

once in a life time

นี่แก่แล้วจริง ๆ สิเนี่ย :P