ย้ายบล็อกไปที่ bact.cc แล้วนะครับ

พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์
หยุด ร่างพ.ร.บ.คอมพิวเตอร์
พื้นที่เก็บข้อมูลออนไลน์ ฟรี 2GB จาก Dropbox (sync กับ Windows, Linux, Mac, iPhone, Android ฯลฯ ได้)

2006-11-06

One month already

กลับมาอยู่บ้านได้เดือนนึงแล้ว

ได้ไปเชียงใหม่ เชียงราย แบบแว๊บ ๆ

เจอเพื่อนเก่า เพื่อนใหม่

ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้

อันที่จริงคือ ยังหาคำถามให้กับตัวเองไม่ได้ น่าจะเป็นอย่างนั้น

tags:

4 comments:

Niw Wong said...

อารายกาน ที่อ่านมา เห็นเต็มไปด้วยคำถาม (ก็แค่รูปประโยคเองที่ไม่ใช่)

เรื่อง 'คำถาม' ทำให้นึกถึงหนังสือเรื่อง 'ภาพผ่านกระจกหม่นมัว' ของโยสไตน์ กอร์เดอร์ เลย

ที่จะมีเทวดาตัวนึงชื่อเอเรียล มีธรรมเนียมว่า จะก้มคำนับทุกครั้งที่ได้ยินคำถามที่ดี ยิ้งก้มต่ำ แสดงว่าคำถามนั้นดีมากขึ้นเท่านั้น

bact' said...

คำถามเยอะไป
ตอบทั้งหมดทีเดียวไม่ได้
ต้องเลือกตอบ

ยังเลือกไม่ได้ :P

Niw Wong said...

มาสารภาพผิด... น่าอับอายจริงๆ

เรื่องมีอยู่ว่า...
วันก่อน รื้อตู้เพื่อค้นหนังสือ จะเอาให้เพื่อนยืม
สายตาเหลือบไปเห็นหนังสือเรื่อง "สวัสดีชาวโลก" ของ โยสไตน์ กอร์เดอร์

ฉับพลันนั้นถึงนึกขึ้นมาได้ในทันทีว่า ที่โพสต์ไปในบลอกนี้ว่า ...

"เรื่อง 'คำถาม' ทำให้นึกถึงหนังสือเรื่อง 'ภาพผ่านกระจกหม่นมัว' ของโยสไตน์ กอร์เดอร์ เลย ที่จะมีเทวดาตัวนึงชื่อเอเรียล มีธรรมเนียมว่า จะก้มคำนับทุกครั้งที่ได้ยินคำถามที่ดี ยิ้งก้มต่ำ แสดงว่าคำถามนั้นดีมากขึ้นเท่านั้น "

ข้อมูลเหล่านี้ ล้วนแล้วแต่มั่วทั้งสิ้น !!!


ของจริง ควรจะเป็น...

"เรื่อง 'คำถาม' ทำให้นึกถึงหนังสือเรื่อง 'สวัสดีชาวโลก' ของโยสไตน์ กอร์เดอร์เลยที่จะมีเด็กจากดาวต่างดวงตัวนึง ชื่อ มิกะ มีธรรมเนียมว่า จะก้มคำนับทุกครั้งที่ได้ยินคำถามที่ดี ยิ้งก้มต่ำ แสดงว่าคำถามนั้นดีมากขึ้นเท่านั้น "

มิกะ เป็นเด็กจากต่างดาว ที่มาอยู่เป็นเพื่อน 'โจ' เด็กชายคนหนึ่งที่กำลังเฝ้ารอ 'การเปลี่ยนแปลง' ที่กำลังจะเกิดขึ้น ด้วยความรู้สึกที่ทั้งกำลัง 'กังวล' และ 'ตื่นเต้น'

...

ต้องขออภัยในความทรงจำที่สั้นจุ๊ด แถมยังจำผิดมั่วไปหมด

มันเป็นความบังเอิญ ที่เรามีหนังสือของผู้เขียนคนนี้ (โยสไตน์ กอร์เดอร์)อยู่ 3 เล่ม คือ โลกของโซฟี ภาพผ่านกระจกหม่นมัว และ สวัสดีชาวโลก

เราไม่แน่ใจว่า เราจะชอบงานเขียนของคนนี้ เพราะรู้สึกว่าลีลาการเขียนจงใจใส่ประเด็นที่อยากจะสอน จนทำให้แม้ว่าเขาจะละเอียดอ่อน แต่มันกลับไม่ค่อยมีชีวิตชีวา อย่างไรก็ดี ดูเหมือนคนจำนวนมาก โดยเฉพาะนักศึกษาที่ต้องเรียนปรัชญาเบื้องต้น จะชื่นชอบ โลกของโซฟี ซึ่งก็อ่านแล้วได้ความรู้จริงๆ

เราอ่านโลกของโซฟีมาหลายเดือนแล้ว อ่านไม่จบเสียที แต่มันก็เป็นหนังสือที่หยิบมาอ่านต่อทุกครั้ง ที่เราเกิดคำถามต่อสิ่งต่างๆ มากๆ

bact' said...

อืม มั่ว จริง ๆ
ทำได้ไงอ่ะ :P