นี่ก็ 25 แล้ว
แป๊ปๆ ก็ 30 ถ้าอยู่ต่อได้อีก 30 ปี เดี๋ยวนี้ก็เก่งแล้ว
ตายไปก็ไม่รู้ไปไหน ไอ้ที่อยากจะทำตอนอยู่ ก็ยังเริ่มทำได้ไม่ถึงครึ่ง
แต่นี่เลยมาจะครึ่งชีวิตละ
ไม่ประมาท ไม่ประมาท
พิมพ์ๆ อยู่นี่ อยู่ดีๆ ตึกอาจจะถล่ม แผ่นดินอาจจะไหว ไฟอาจจะไหม้ หรือว่ามีก่อการร้าย
ก็เข้าใจอยู่ว่าทำไมพ่อถึงโทรมาบอกว่าอยากให้กลับบ้าน
ไม่รู้ว่าใครจะตายก่อนกัน แกก็คงอยากเห็นหน้า
แก่แล้วก็มองลูกมองหลาน ห่วง
ยังหนุ่มอยู่ก็มอง...เมียต่อไป (หา)
No comments:
Post a Comment